Nire ibilbideak makrobiotikaren munduan ez zuen hasiera erraza izan. 2005ean esklerosi anizkoitza diagnostikatu zidaten eta medikuntza alopatak ez zuen esperantza handirik ematen; hor hasi nintzen gorputz gaixoa sendatzeko modu bat bilatzen. Makrobiotika ezagutu nuenean mundu berri bat zabaldu zen nire begien aurrean, erabat ezezaguna, baina halere, jabetu nintzen ekialdeko medikuntza eta makrobiotikaren filosofia hark jakinduria handia zuela gorputzaren funtzionamenduari buruz, eta batez ere, ikasten nuen guztiak logika ezin handiagoa zuela iruditzen zitzaidan.
Makrobiotikari buruzko lehenengo ezagutzak René Levy-ren (Ohsawa-ren ikasle zuzena) etxean jaso nituen, Cuisine et Santé-n hain zuzen, Saint Gaudens herrian. Hainbat denboraldi igaro nituen bertan, eta asko ikasi nuen Levy maisuaren eskutik, bai egunero ematen zituen hitzaldietan eta baita berarekin sukaldean lan eginez ere. Hainbat ikastaro egin nituen Jexux Larretxearekin, Lurdes Artatxo eta bere alaba Estefany-rekin, eta Portugalgo makrobiotika institutuko zuzendari Francisco Varatojoren hainbat hitzalditan izan nintzen.
2007an makrobiotika ikasketak hasi nituen Escuela de Vida-n (Madrid), Mª Rosa Casal-en zuzendaritzapean, eta bertan maisu handiengandik ikasteko aukera izan nuen: Mª Rosa Casal bera, bere alaba Maria Gomez Casal, Jose Maria Villagrasa, Francisco Varatojo eta Hélène Magariños besteak beste.
Denbora horretan, ohiko elikaduratik makrobiotikora igarotzeak dakartzan aldaketen ondorioez oso kontziente izan nintzen, izan ere, osasuna berreskuratzea lortu bainuen, eta gaixotasun edo desoreka egoeraren (nahiago horrela deitzea) ondorioak ere gainditu nituen. Gaixotasun larrietarako Ohsawak ematen zituen gomendioak esperimentatu nituen, hala nola 7. dieta eta elikadura ekologikoa, muturreko elikagai zein elikagai findurik gabe.
Garbi daukat ez ezerk ez inork ezin duela eskaini norberaren esperientziak ematen duena, gaixotasun egoeran egonda osasuna nork bere baliabideen bidez berreskuratzeak ematen duena; eta horra iristeko ezinbestekoa izan da egunero sukaldatzea, auto-behaketa, auto-ikasketa eta auto-erregulazioa. Oso-osorik gure egin duguna bakarrik transmititu dezakegu benetan.
Gure burua eraldatzeko gaitasun mugagabea dugula uste dut benetan, izan ere, nahiz eta bidean oztopoak aurkitu, horiek lan egitera eta espiritualki haztera garamatzaten egoerak baino ez dira.
Egun elikadura nutritibo eta sortzailearen aldeko apustua egiten dut, orain arte bildu ditudan ezagutza guztien bateratzailea, fanatismo eta dogmarik gabe, ekologia, elikadura subiranotasuna eta erantzukizuna bultzatuko duena. Eta nola ez, ikasten jarraitzen dut, egun Olga Cuevas-ek zuzentzen duen Roger de Lluria ikastetxean.
Sukaldaritza ikastaroen bidez elikatzeak benetan esan nahi duenaren inguruko hausnarketa sustatzen saiatzen naiz. Ikasleek euren elikatzeko moduaren inguruko galderak egiten hastea da helburuetako bat, eta ez bakarrik zer jaten dut? galdetzea, baita ere nola jaten dut? Era berean, elikaduraren bidez benetako bizitza aldaketarako bidea errazten saiatzen naiz, orekarekiko gertutasuna esperimentatuz.